ผมใช้เพลงเปิดตรงกับชื่อเรื่องไหม๊ครับ
ความจริงผมกำลังจะเล่าว่า
สามสี่วันก่อนที่เหมียวตาจะซัดเซพเนจรมาถึงบ้านนี้
นายผู้ชายของบ้าน (ซึ่งเหมียวตาขี้ตู่ไปเรียกเค๊าว่าพ่อน่ะ)
เขาไปเที่ยววัดพระธาตุศรีสองรักที่จังหวัดเลย
และไปเสี่ยงเซียมซีมาด้วย
คงกะขอหวยเต็มที่ เป็นคนนี่ก็แปลก
ถามเลขเอากับไม้ตะเกียบก็ได้ด้วย
เหมียวตาเล่าว่า ใบเซียมซีทำนายว่า
นาย “จะได้ลาภขาวเหลืองเรืองอนันต์”
นายก็กลับมาฝันหวานเป็นตุเป็นตะ
ไอ้ลาภขาวเหลืองนี่จะต้องเป็นเงินโบนัสหรือไม่ก็
ทองหยองสักบาทสองบาทแง๋ๆ
จนวันหนึ่ง ขณะที่พ่อของเหมียวตา (ก็นายนั่นแหล่ะ)
นั่งกินอาหารเช้าอยู่
เหมียวตาก็มาป้วนเปี้ยนถูตัวไปมากับขาพ่อ
พ่อเห็นก็ลูบหัวด้วยความเอ็นดู
เอ...ไอ้เหมียวนี่มันสีเหลืองปนขาวนะเนี่ย นึกว่าเป็นแมวเหลืองเฉยๆ ว่าแล้วก็ฉุกใจคิด
ลาภเลิบที่ไหนกัน สงสัยไอ้ลาภขาวเหลืองนี่มันจะเป็นแกซะละมั๊ง มาพอดิบพอดีเลยเนี่ยะ？？？
ฮ่าๆๆๆๆ เหมียวตาลอยหน้าลอยตาตอบ ก็ผมนี่แหล่ะ แมวคู่บารมีพ่อล่ะ ฮิฮิฮิ
คืนวันหนึ่ง เหมียวตาเค๊างอนไม่ยอมกินข้าว
ถ่ายรูปอยู่ได้ แมวยิ่งงอนๆ อยู่
โอเค โอเค หายงอนก็ได้
กลับมากินเหมือนเดิม (ความจริงก็หิวละว๊า ทำเป็นงอน)
