ห้องนอนของพ่อกับแม่คือความฝันอันสูงสุดของพวกผม
วันไหนถ้าได้เข้าไป มีความสุขจิงจิ๊ง
เหมียวตามีพ่อแล้ว เหมียวตาก็ยังมีแม่อีก
เหมียวตาสอนเสมอว่า พวกเรามีพ่อกับแม่คนเดียวกันนะ กี่รุ่นกี่รุ่นก็ต้องเรียกเหมือนกัน เหมียวตาเรียกนาย
ทั้งสองว่าพ่อกับแม่ แม่จ๋อย ลุงเจ๋งก็เรียกพวกเขาว่าพ่อกับแม่ มาถึงรุ่นแบ๊ซ แบ๊ซก็ต้องเรียกพ่อกับแม่อีก
แต่แบ๊ซสงสัยตลอดเวลา และไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง พ่อจะเป็นพ่อพวกเราได้ยังไงกันละครับเหมียวตา
กลับบ้านมาทีไรผมก็เห็นเขาทำแต่สวน ผมว่าเขาเหมาะจะเป็นคนสวนมากกว่า
แล้วแม่อะไรอยู่แต่ในครัว เป็นแม่ครัวแหงๆ วันๆ มีหน้าที่หาอาหารหาน้ำหาท่าให้พวกผมกิน
พวกผมอึก็ต้องคอยเก็บให้ อาบน้ำให้ คนรับใช้พวกเราชัดๆ
เหมียวตาน่ะยกย่องเกินไปละ ไม่ถูกต้องนะครับ อันที่จริงแล้วพวกเราต่างหากที่เป็นนาย ว่าไหม๊ครับ
เวลาซนๆ ก็ดุพวกเรา ส่งเสียง จุ๊ๆ ห้ามโน่นห้ามนี่ อาไรกันตัวเป็นคนรับใช้แท้ๆ มาห้ามพวกเราได้ยังไง
แถมขู่ว่า ถ้าไม่เชื่อฟัง เดี๋ยวแม่จะป๊าบบบบ....แมวอีกแน่ะ
การ "ป๊าบบบบ...แมว" ถือเป็นวิธีลงโทษมาตรการสูงสุด โดยจะทำการขู่ เช่น กระโจนใส่ให้แมวกลัว
หรือหาไม้มาตีกระทบฟื้นป๊าบ ป้าบ ป้าบ พอพวกเราตกใจ ก็วิ่งกระเจิง
บางวันใจดีก็ปล่อยให้พวกเราวิ่งกันหูดับตับไหม้
วันไหนทนไม่ไหว หันมาบ่นใส่
ซนจริงๆ ลิงหรือแมว?
เหมียวตาตอบสวนกลับทันที “แม่ว”
(ก็แมวน่ะครับ)
รูปนี้เหมียวตาภูมิใจ นำเหนอ
เพราะว่า
หล่อเหมือนพิ๊งค์แพนเตอร์ คร๊าบบบ....
