ตอนที่ 13 วันสูญเสีย

ในปีต่อมาวันหนึ่ง แม่จ๋อยเกิดอาการผิดปกติ อยู่ดีๆ ก็อ้วนเอาอ้วนเอา แม้ตัวจะเล็กจนแม่สงสัยว่าแม่จ๋อยยังเด็กอยู่คงยังไม่ตั้งท้องแน่ ก็เลยไม่ติดใจสงสัย จนอยู่ดีๆ วันหนึ่งแม่จ๋อยก็พาลูกแมวตัวเล็กๆ สีน้ำตาลไหม้เข้าบ้านมา ส่งเสียงร้องแหลมๆ เงี๊ยวง๊าวไปหมด พ่อตื่นเต้นเรียกแม่ไปดูใหญ่เลยว่า จ๋อยพาใครมา

แม่จ๋อยเริ่มท้องตุ่ยๆ สงสัยจะมีลูก

ตกลงว่าแม่จ๋อยท้องแล้วมีลูกโทนหนึ่งตัว แม่กับพ่อดีใจมาก ไม่รู้ไปแอบคลอดที่ไหน แต่ลูกแมวใหม่ไม่คุ้นคน ยังกลัวๆ กล้าๆ ที่จะเดินเข้าบ้าน แม่จ๋อยก็ไม่เข้าใจวิธีปกป้องลูก พอคนจะช่วยแมวก็กลัว เลยต้องรอเวลาให้ลูกน้อยของแม่จ๋อยคุ้นเคยกับสถานที่ก่อน วันนี้เพิ่งเป็นวันแรกที่แม่จ๋อยเอาลูกน้อยมาเปิดตัว แม่จ๋อยมีวิธีช่วยลูกให้คุ้นเคยกับคนง่ายขึ้น มันทำทีเป็นชวนลูกวิ่งเล่น แล้วค่อยๆ พาเข้ามาใกล้ๆ บริเวณที่พ่อกับแม่นั่งอยู่ พอใกล้คนก็เอาตัวมาสีไปมาให้ลูกเห็นว่านี่คนนะเข้าใกล้ได้ แล้วพ่อกับแม่ก็จะลูบหัวแม่จ๋อยให้เหมียวน้อยดู ลูกจะได้วางใจยอมเข้าใกล้คน แต่วิธีการดูจะไม่เป็นผล เพราะเหมียวน้อยก็ยังกลัวอยู่ดี คราวนี้มันวิ่งเตลิดออกไปริมรั้วบ้าน ทำอย่างไรก็ไม่กล้าเข้าบ้านมาอีก แม่จ๋อยได้แต่ร้องเรียกอยู่ในรั้ว วิ่งเข้าวิ่งออกไม่เป็นสุข

 แม่จ๋อยผู้น่าสงสาร

สายๆ พอแม่ออกไปทำงาน พ่อจึงต้องเป็นคนคอยดูว่าเหมียวน้อยจะกลับเข้าบ้านมาเมื่อไหร่ ระหว่างนั้นเองลุงจิมฝรั่งข้างบ้าน ก็มากดนิ้งหน่องขอเข้ามากินกาแฟคุยด้วย สองคนคุยกันเพลิน คุยไปคุยมาก็ต้องชะงัก กับเสียงร้องที่ทำให้ต้องตกใจ เสียงแมวน้อยร้องด้วยความหวาดกลัว กับเสียงกรรโชกของหมา พ่อลุกพรวดกระโดดข้ามรั้วออกไป แต่ช่วยไม่ทันแล้ว....

ลุงถุงทองหมาของลุงจิมกัดเหมียวน้อยลูกของแม่จ๋อยที่อยู่นอกรั้วจนร่างอ่อนระทวยไปหมดแล้ว ลุงจิมเรียกหมาของตัวเองให้หยุดการกระทำ แต่สัญชาตญานของมันไม่ยอมรามือจนพ่อต้องหาอะไรมาไล่ฟาด พอหยุดหมาได้ พ่อก็ประคองตัวเหมียวน้อยเข้ามาในบ้าน พยาบาลมันจนถึงที่สุด ทั้งเป่าก้น ทั้งปั๊มหัวใจ แต่สุดท้ายเหมียวน้อยที่น่าสงสารก็จากโลกไปด้วยวัยเพียงไม่กี่วัน แม่จ๋อยส่งเสียงร้องไห้เหมือนรับรู้ได้ว่าลูกน้อยได้จากไปแล้ว เหมียวตาเข้ามาปลอบใจ พ่อจัดการฝังเหมียวน้อยไว้ใต้กอข่าหลังศาลาหลังบ้าน และโทรไปแจ้งข่าวแม่ พ่อเล่าว่าแม่จ๋อยร้องไห้ทั้งวัน ร้องเรียกหาแต่ลูก น่าสงสารจับใจ แม่เสียใจเป็นที่สุด และเคืองหมาฝรั่งมาก เคืองทั้งหมาทั้งเจ้าของหมา ออกจากบ้านมาไม่ยอมปิดประตูปล่อยให้หมาตามออกมากัดลูกแมวของคนอื่นตาย แล้วยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเดินกลับเข้าบ้านตัวไปเฉยๆ ซะอีก

รั้วบ้านต่ำๆ ไม่ดีเลย เหมียวไม่ชอบ เพราะหมาวิ่งเข้าออกได้ 

จบตอนเศร้าของแม่จ๋อยก๊าบ

Continue Reading

ตอนที่ 12 เหมียว 3 ฤดู

เหมียวสามพ่อลูกอยู่ด้วยกันทุกวันอย่างมีความสุข กิจวัตรประจำวันไม่มีอะไรมาก ตื่นเช้ามาอาบแดด สายๆ กินข้าวแล้วก็ออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน บ่ายๆ มาขอกินอีกก่อนจะนอนพักผ่อนยามบ่าย ค่ำๆ กินอีกรอบแล้วก็ขลุกนอน บางคืนดึกๆ ยังมาขอกินอีกนะ กินทั้งวี่ทั้งวัน จนพ่อออกปากว่า ตกลงจะกินกันกี่มื้อเนี่ย คำว่า “กินเป็นแมวดม” น่ะใช้กับแมวบ้านนี้ไม่ได้เด็ดขาด

พักผ่อนยามเช้า ใต้แสงแดดอ่อนๆ

บ่ายๆ พากันมองหานกและกิ้งกา

ในช่วงฤดูร้อน เหมียวๆ ทั้งหลายจะชอบนอนผึ่งพุงกันที่ศาลาหลังบ้านเพราะมีลมโชย พัดเอากลิ่นดอกไม้ป่าหอมอ่อนๆ มา แถมยังมีเสียง กรุ๋งกริ๋งจากโมไบล์ที่พ่อแขวนไว้ ฟังเพราะอยู่ไม่หยอก ศาลานี้จึงเป็นที่โปรดปรานของบรรดาแมวๆ ฤดูร้อนอาหารจะอุดมสมบูรณ์ นก หนู จิ้งจก แมลงต่างๆ เยอะแยะ เหมียวทั้งหลายจึงไม่ค่อยง๊อมื๊อค่ำที่บ้านเท่าไหร ตกกลางคืนก็จะพากันไปเตร็ดเตร่ท่องราตรี ไม่เคยเห็นหัว และไม่ค่อยกลับมานอนในบ้านกัน

รุ้งตัวอ้วนหลังฝนตก

 

แขกพิเศษหน้าฝน ที่บ้านมีเยอะมาก

แต่พอถึงฤดูฝนจะกลายเป็นแมวจำศีลทันที เพราะไม่ชอบความเปียกชื้น สามตัวจึงพากันขลุกอยู่แต่ในบ้าน นอนขดบนเบาะจนขนเต็มไปหมด ฤดูฝนเป็นฤดูที่แม่ไม่ชอบ เพราะแมวไม่อยากออกไปนอกบ้านกัน จึงเป็นเหตุให้พบว่า บางตัวเริ่มฉี่เรี่ยราดในบ้านแล้ว โดยเฉพาะหวานจ๋อย ชอบปีนขึ้นไปฉี่บนเครื่องซักผ้า แม่จะรำคาญแมวหน้าฝน พาลดุเหมียวตาว่าไม่รู้จักอบรมลูกๆ ฉี่และอึเรี่ยราดในบ้าน เหมียวตาเองไม่เคยมีพฤติกรรมนี้ เหมียวตาจนใจไม่รู้จะบอกลูกๆ ว่าไงดี บางครั้งถ้าใครฉี่ในบ้าน สามตัวไม่มีใครยอมรับผิด จึงต้องโดนทำโทษหมู่ให้อยู่นอกบ้านตอนกลางคืน ทั้งๆ ที่ฝนตก รุ่งเช้ามาก็จะพากันมาออหน้าประตูรอแม่ยกโทษให้ 

พวกผมผิดไปแล้วก๊าบ

 ยกโทษให้ด้วยก๊าบ

ส่วนฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาที่วิเศษสุดเพราะอากาศดี พ่อแม่ก็อารมณ์ดีทำไรไม่ผิด ไม่ค่อยถูกทำโทษ แต่เสียอย่างเดียวคือแมวๆ ไม่ชอบอาบน้ำฤดูนี้เป็นที่สุด แม่ก็ใจดีใช้วิธีเช็ดตัวให้ หน้าหนาวพวกเหมียวเหมียวจะใช้เวลาส่วนใหญ่กับการนอน นอนตั้งแต่มื้อเช้ายันมื้อเย็น ตกกลางคืนอากาศหนาวจัดพวกเราจะได้รับสิทธิพิเศษได้นอนในห้องนอนที่แสนจะอบอุ่น แม่จะจัดที่นอนไว้ให้อย่างดี ที่ห้องจะเปิดหน้าต่างบานกระทุ้งไว้ให้ เพราะพวกแมวๆ มักจะตื่นเช้ามาก ประมาณตีสามแล้วพากันโดดออกนอกหน้าต่างออกไปทำธุระส่วนตัวกัน ถ้าวันไหนแม่ลืมเปิดบานกระทุ้งไว้ให้ เหมียวตาจะเป็นคนไปปลุกแม่เอง โดยไปแอบร้องเรียกที่หน้าห้องนอนแม่ ส่งเสียงร้องค่อยๆ แบบเกรงใจ แต่แหม...ตีสามนะเจ้าเหมียว แม่ก็ต้องงัวเงียลุกขึ้นมาเปิดประตูบ้านให้พวกมัน โธ่โธ่โธ่...ไม่น่าลืมเปิดบานกระทุ้งไว้ให้เลยเนี่ย

ฮะ ฮ๊าว.....เหมียวตาตื่นตีสามเป็นประจำก๊าบ

ยามเช้าในฤดูหนาวหน้าบ้านครับ อยู่บ้านนี้สูดอากาศเต็มๆ ปอดกันไปเลย

จบตอนก๊าบ

Continue Reading

ตอนที่ 11 ลูกๆ ของเหมียวตา

เจ๋งเป้งกับหวานจ๋อย ที่พ่อกับแม่เรียกสั้นๆ ว่า เจ๋งกับจ๋อย เจ๋งเป้งหรือลุงเจ๋งของผม เป็นแมวตัวผู้สีเหลืองเหมือนเหมียวตา แต่สีจะออกน้ำตาลเข้มกว่านิดหน่อย ส่วนท้องจะขาวมากกว่า ไปไหนมาไหนชอบไปกับเหมียวตาเป็น Duo จนใครๆ เห็นก็นึกว่าตัวเมียกับตัวผู้เป็นแฟนกัน ที่แท้เป็นพ่อกับลูกชายต่างหาก

เหมียวตากับลุงเจ๋ง ชอบนอนขลุกอยู่ด้วยกัน

 อาบแดดยามเช้า จุ๊บ จุ๊บ

 พักผ่อนยามบ่าย

เห็นไหมครับว่าเป็นคู่ Duo กันจริงๆ

ส่วนหวานจ๋อย ก็คือแม่จ๋อยของผมเองครับ แม่จ๋อยเกิดมาแปลกประหลาด เป็นแมวสามสี ทั้งๆ ที่พ่อกับแม่เป็นแมวสีเหลืองทั้งคู่ แม่จ๋อยมีนิสัยเรียบร้อยรักสันโดษ แต่ไม่ค่อยเชื่องคน (นิสัยคงเหมือนแม่ คือนังแหวว แมวป่า) เวลาพ่อหรือแม่อุ้ม แม่จ๋อยจะดีดดิ้นไม่ยอมให้อุ้ม ลูบหัวก็ไม่ได้ หยิ่งมากๆ เกาคอก็ไม่ชอบ เห็นไหมครับว่าแม่จ๋อยของผมเป็นแมวที่แปลกประหลาดขนาดไหน แถมยังเป็นแมวตัวเดียวในบ้านที่ไม่ยอมให้อาบน้ำครับ แต่ขนของแม่จ๋อยก็ยังคงนุ่มสะอาด เพราะแม่จ๋อยดูแลผิวพรรณเป็นอย่างดี

แม่จ๋อย แม่ของแบ๊ซครับ 

แม่จ๋อย ไม่ค่อยชอบถ่ายรูปหมู่หรือรูปคู่ เลยมีรูปเดี่ยวเยอะครับ

Continue Reading

ตอนที่ 10 ครอบครัวเหมียวเหมียว

เหมียวตาเป็นผู้ชายที่มีความรักมั่นคง รักเดียวใจเดียว เหมียวตามีภรรยาเพียงคนเดียว ก็คือเหมียวยายที่ชื่อ นังเหวว แมวป่าไม่มีเจ้าของ หลังจากเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ก็ไม่เคยนอกใจนังแหววไปมีใหม่อีกเลย วันๆ ไม่ออกไปไหนอยู่บ้านเฝ้าดูแลลูกๆ ถึงแม้แม่แมวอย่างนังแหววจะไม่ค่อยมาเอาใจใส่รับผิดชอบลูกๆ เท่าไหร่ เหมียวตาก็สามารถดูแลบรรดาลูกๆ ได้เป็นอย่างดี เช้าๆ เหมียวตาจะมาคอยเลียทำความสะอาดขนให้กับลูกๆ จนสะอาดสะอ้านดีแล้ว ก็จะพากันมาขอข้าวกิน ปกติที่บ้านมีแมวตัวเดียว ชามข้าวก็เลยมีชุดเดียว มาเดี๋ยวนี้ลูกๆ มาอีกโขยง แม่เลยก๊อปปี้วิธีการให้อาหารมาจากวัดข้างบ้าน คือคลุกข้าวกับปลาทูให้ถาดใหญ่ๆ แล้วทุกตัวก็จะพากันมารุมกินอาหารเอง มุมใครมุมมัน ลูกแมวสามตัว แม่แมวหนึ่งตัว เหมียวตาจะนั่งคอยอยู่ข้างๆ รอจนลูกและเมียกินอิ่มก่อน ถึงจะเก็บที่เหลือกิน เป็นพ่อที่เสียสละอย่างมาก บางทีอาหารไม่พอก็ไม่กิน ไม่เคยมางอแงขออาหารเพิ่ม
แม่สังเกตุเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ คลุกข้าวให้กินต่างหาก เหมียวตาก็ยังไม่วายเรียกลูกๆ มากินเพิ่มกลัวลูกไม่อิ่ม ผิดกับนังแหวว ที่จ้องแต่จะ กิน กิน กิน กินจนอิ่มแล้วก็วิ่งแจ้นออกนอกบ้านไป ทุกวันจะมาแค่เช้ากับเย็น มาขอข้าวกิน กินเสร็จก็ไป ไม่เคยมาดูดำดูดีลูกๆ เลย แต่เหมียวตาก็ไม่ตำหนิ เพราะดูเหมือนลูกๆ จะรักพ่อมากกว่า

นังแหวว เหมียวยายของผมครับ

ตอนมาใหม่ๆ ลูกๆ ของเหมียวตามีสามตัว แต่อยู่มาไม่นานก็หายไปตัวหนึ่ง เหลืออยู่แค่สองตัว ก็คือเจ๋งเป้ง กับหวานจ๋อย

ลูกชายเหมียวตา ชื่อ เจ๋งเป้ง

 ลูกสาวเหมียวตา ชื่อ หวานจ๋อย

Continue Reading

ตอนที่ 9 ความรักของเหมียวตา

กาลครั้งหนึ่งราวๆ กลางปี 2009 พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านเกือบๆ อาทิตย์ เหมียวตาซึ่งปกติไม่ค่อยจะอยู่ติดบ้านอยู่แล้ว จึงถูกทอดทิ้งให้หากินเองเพียงลำพัง ความจริงพ่อกับแม่ไม่เห็นเหมียวตามาหลายวันแล้วก่อน
ที่พ่อกับแม่จะไม่อยู่บ้านด้วยซ้ำไป แม่เดาไปต่างๆ นานาว่าเหมียวตาไปไหน เวลาผ่านไปเกือบสองอาทิตย์ วันนี้พ่อกับแม่กลับเข้ามาในบ้าน ก็เห็นเหมียวตาค่อยๆ ย่องเข้าบ้าน
พ่อกับแม่ดีใจเป็นที่สุดวิ่งเข้ามาอุ้มมากอด กลับบ้านมาคราวนี้ร้องเสียงดังกว่าไหนๆ

โอ๋โอ๋โอ๋ ต่อว่าต่อขานเสียยกใหญ่ คงคิดถึงแม่มาก ไม่อยู่บ้านหลายวันแม่ขอโทษ ว่าแล้วก็รีบหาอาหารมาวางไว้ให้ เหมียวตาดมๆ กินๆ สักพักก็ร้องขอใหม่ อ่อ...คงไม่อิ่มไม่ได้กินข้าวหลายวันคงจะหิว แม่ก็เพิ่มอาหารให้แบบเอาใจ คราวนี้กินนิดๆ หน่อยๆ ก็ถอยมานั่งเฝ้าเฉยๆ แม่กลัวมดขึ้นก็รีบเก็บอาหารทันที ไม่กินแล้วใช่ไหม ไม่กินแม่เก็บละนะ ว่าแล้วก็หาฝามาปิดกล่องอาหารเก็บเข้าตู้เย็น
เท่านั้นแหล่ะ เหมียวตาก็ร้องประท้วงเสียยกใหญ่ ร้องๆๆๆ แบบไร้เหตุผล อะไรของมัน แม่ไม่เข้าใจแมวๆ
จำใจเปิดตู้เย็นเปิดกล่องอาหารมาวางไว้ให้ใหม่ เปิดให้แล้วก็ไม่กิน อะไรของมัน จะร้องทำแมวไรเนี่ย

สรุปว่าไม่กินแต่ก็ไม่ให้เก็บ ผิดสังเกตุแล้ว พ่อบอกว่าปล่อยให้มันนั่งเฝ้าอยู่นั่นแหล่ะ ท่าทางมองออกไปนอกรั้ว มีพิรุธ พ่อกับแม่เลยแอบเฝ้าดูพฤติกรรมแมว แต่ไม่ยักกะรู้ว่าถูกแมวแอบเฝ้าดูพฤติกรรมคนอยู่เหมือนกัน พอพ่อกับแม่กลับเข้าไปนั่งดูทีวี ไม่สนใจด้วยแล้ว เหมียวตาก็ทำเป็นวิ่งเข้ามาหาแบบประจบเอาใจ ชวนเล่นด้วยใช้เท้าเขี่ยมือเขี่ยเท้าเล่นกับแม่ พ่อบอกว่าพฤติกรรมมันน่าสงสัย พ่อแอบย่องๆ ไปดูหลังบ้านที่แม่วางกล่องข้าวไว้อยู่นั้น ภาพที่เห็นก็ทำให้ต้องหัวเราะออกมาก๊ากใหญ่ ลูกแมวเล็กๆ สองสามตัวยั๊วเยี๊ยกินข้าวกันใหญ่เลย แถมยังมีแม่แมวสีเหลืองอีกตัวนึงด้วยนะ พ่อเรียกให้แม่ออกไปดูใหญ่เลย
แม่ผล่ะมือจากเหมียวตา มันก็ร้องปรามไม่ให้ตามไปดู แต่แม่อยากรู้อยากเห็นมากกว่าจะฟังเหมียวห้าม.....

หน้าตาลูกๆ ของเหมียวตาก็ประมาณนี้แหล่ะ 

ตอนที่แอบเข้าบ้านมากันไม่ได้ถ่ายรูปไว้ก๊าบ

รูปนี้มาถ่ายเอาตอนที่ได้รับอนุญาตให้อยู่บ้านได้แล้วก๊าบ

บร๊ะเจ้า...ลูกแมวน่ารักๆ สีเหลืองเหมือนพ่อมันเป๊ะเลยสองตัว ตัวที่สามสีสวยผิดปกติ เพราะเป็นลูกแมวสามสี ดำ ขาว น้ำตาลอมเหลือง ลูกแมวพอเห็นคนก็พากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน คราวนี้เหมียวตาเห็นว่าความลับปิดไม่มิดแล้วที่ตัวเองพาลูกพาเมียแอบเข้ามากินข้าวในบ้าน ก็เลยทำทีเป็นแนะนำ แมวใหม่ทั้งหลายไม่คุ้นคนก็พากันวิ่งเปิดเตลิด เหมียวตาก็พยายามร้องเรียกให้เข้ามาใหม่ ร้องๆๆๆ จนแต่ละตัวค่อยๆ แอบย่องเข้ามา กลัวคน แต่หิวมากกว่า แถมอาหารก็อาหย่อยด้วย อดใจไม่ไหว สุดท้ายก็พากันย่องๆ เข้ามาใหม่ทีละตัวสองตัว คราวนี้เหมียวตาเข้าไปเลียตามเนื้อตามตัวลูกๆ แล้วหันมามองพ่อกับแม่ ขออนุญาตให้ลูกๆ ผมอยู่ด้วยนะก๊าบ อารายแบบนั้น

แหม....สมแล้วที่เพื่อนรักของแม่ให้ป้ายแขวนหน้าบ้านเพ้นท์ภาพแมว น่ารักๆ มาอันหนึ่ง ข้อความบนแผ่นป้ายเขียนไว้ถูกเผงเลยว่า Welcome Friends มากันใหญ่เลยคราวนี้

ของเขาขลังจริงๆ ได้มาปุ๊บ แมวมาเพิ่มปั๊บทันที

Continue Reading

ตอนที่ 8: น้ำ น้ำ น้ำ

อะไรเอ่ย？ เรากลืนมันเราอยู่ มันกลืนเราเราตาย？
คำตอบก็คือ น้ำครับ ใช่แล้วครับน้ำถ้ามาในปริมาณที่พอดีมันก็ดีกับคน สัตว์ ต้นไม้และธรรมชาติ แต่ที่บ้านของเหมียวตาปีนี้ ฝนตกไม่ลืมหูลืมตาติดต่อกันนาน ฝนมาเร็ว ตกทั้งวันทั้งคืน ตั้งแต่เดือนมีนา เมษา ตกมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ครับ

ทุกปีช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ถึงมีนาคม ดอยหลังบ้านของพวกผมจะมีคนกลุ่มหนึ่งขยันขึ้นดอยไปเผาป่ากันเกือบทุกวัน เผากันวันละแถบสองแถบไล่ลงมาเรื่อยๆ เรียกว่าทำให้เสียบรรยากาศกันไปหมดเชียวครับ ตอนมาอยู่ปีแรกๆ แม่กลัวมาก ถึงขั้นโทรแจ้ง 191 แจ้งดับเพลิงมาดับไฟ อะไรประมาณนี้ อยู่ไปอยู่มาก็เริ่มเอือมระอาหรือว่าชินแล้วก็ไม่รู้ มาปีนี้แอบสะใจเล็กๆ เพราะพวกเขาขึ้นไปเผาป่าไม่ได้ ฝนตกทุกวันหนักเหลือเกิน ผลจากน้ำมือของตัวเองนั่นแหล่ะครับ แมวๆ อย่างพวกผมเห็นแล้วอดสูใจ เมื่อไรจะหมดยุคมนุษย์เผาป่า สงสัยต้องรอรุ่นหลาน-เหลน-โหลนของพวกเค๊าละครับ พอเรียนหนังสือกันหมดแล้ว ก็คงไม่มีใครขยันขึ้นดอยไปเผาเอาของป่ากันอีก

ข้อดีของฝนตกก็คือค่าน้ำที่บ้านไม่ถึงเดือนละห้าสิบบาทครับ แม่ล่ะช๊อบชอบเพราะไม่ต้องรดน้ำต้นไม้เลย แต่พ่ออดสงสัยไม่ได้ว่า แม่อาบน้ำมั่งป่าวเนี่ย ทำไมค่าน้ำมันถึงได้ถูกแบบนี้ พวกเหมียวๆ อย่างพวกผมตอบให้ไม่ได้หรอกครับ แต่ที่แน่ๆ เวลาแม่จับอาบน้ำทีไร เป็นต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนไม่ให้เห็นหน้าเด็ดขาด
ยกเว้น...เผลอหลงกลโดนแม่หลอกให้เข้าห้องน้ำ แล้วจับพวกผมอาบน้ำทันที พวกเราก็จะดิ้นกันสุดชีวิต
ร้องเสียงหลงแล้วหลงอีก แม่ก็ไม่ยอมรามือ แถมยังเอาแชมพูอะไรเหม็นๆ มาใส่ให้อีก อาบเสร็จจับพวกผมห่อเป็นมัมมี่ แล้วนำไปผึ่งแดด ทำแมวแดดเดียวซะงั้น

 หนาวจะตายครับ ปกติแมวกลัวน้ำไม่ใช่เหรอเนี่ย

พอตัวแห้งพวกผมจะพากันไปกลิ้งเกลือกกับดิน จนตัวมอมอีกจนได้...เพราะอะไรเหรอครับ ก็แม่เล่นเอาแชมพูเหม็นๆ มาใส่ (คนเขาหาว่าหอมกัน) แต่พอกลิ่นมันติดตัวพวกผมละก็ เพื่อนๆ ไม่ให้เข้าใกล้เลยครับ พากันบ่นใหญ่ว่า ทำไมตัวแกเหม็นแบบนี้ นี่แหล่ะดันไปขลุกอยู่กับคนมากเกินไป ตัวเหม็นติดกลิ่นคนมาเลย เพื่อนๆ เลิกคบครับ วันไหนอาบน้ำสะอาดสะอ้านละก็ เฮ่อ...เตรียมตัวนอนหมกอยู่บ้านได้เลย รับรองวันนั้นเป็นแมวสังคมรังเกียจครับ

 

 พยายามเช็ดๆๆๆๆ ให้หมดกลิ่นแชมพู

พวกผมดูข่าวกันทุกวัน ประเทศไทยน้ำท่วมมากเสียหายมหาศาล ก็แหม....ขนาดที่บ้านน้ำยังท่วมถึงอกเหมียวตาเลย    คิดดู๊...แล้วพี่น้องด้านล่างจะลำบากกันขนาดไหนเนี่ย

น้ำท่วมที่บ้าน สูงมากครับท่วมถึงหน้าอกเหมียวตาเลยล่ะ

แต่ดูของเพื่อนๆ ด้านล่างสิครับ 

ลำบ๊าก ลำบากกว่าตั้งแยะ

ต่างเชื้อชาติ เราก็รักกันครับ

อึ๊บ อึ๊บ อึ๊บ อีกนิ๊สนุง

น้องเหมียวตัวนี้น่าสงสารมากครับ 

ผมอยากให้แม่เอากลับมาบ้านเราจัง

น้องหมูก็หนีน้ำเหมือนกันครับ

แบ๊ชขอขอบคุณรูปด้านบนจากเพื่อนๆ ในเฟสบุ๊คของแม่ครับ

Continue Reading

ตอนที่ 7： เก้าอี้แดงให้ห้องขาว

ธรรมชาติอย่างหนึ่งของแมวคือชอบนอนบนที่สูง หรือไม่ก็ต้องมีอะไรมารองก้น เป็นพื้นกระดานแข็งๆ เหมียวจะไม่ขึ้นไปนอนเป็นอันขาด ยิ่งเบาะนุ่มๆ ยิ่งชอบ โซฟาเอย...เบาะรองบนเก้าอี้ในห้องอาหารเอย...พรมเช็ดเท้าเอย...ถ้าเป็นไปได้ ที่นอนซะเลย นั่นแหล่ะเป็นอะไรที่ Challenge สุดๆ ถ้าได้นอนบนฟูกในห้องนอนของพ่อกับแม่ หรือบนฟูกหนาๆ ที่วางบนพื้นในห้องนอนแขก แม่อย่าเผลอเปิดประตูห้องไว้เชียว สวยๆ นุ่มๆ หอมๆ เหมียวตาเป็นต้องขึ้นไปทดลองนอนให้หมด ถ้าที่ไหนปรากฏขนเหลืองๆ ไว้ให้ดู แสดงว่า เสร็จหมดละ คือมันผ่านการนอนของเหมียวตามาแล้ว

ความจิงเหมียวตาก็ชอบโซฟาในห้องรับแขกเหมือนกัน

อยู่มาวันหนึ่ง ในห้องรับแขกก็ปรากฏมีเก้าอี้สีแดงสวยสดหนึ่งตัว พ่อเพิ่งซื้อมาจาก Index เชียวนะท่าทางจะแพง เห็นพ่อชอบนั่งเวลาดูทอทัศน์ ถ้าพ่อเผลอเมื่อไหรเหมียวจะทดลอง เก้าอี้ทำจากผ้าซาตินหนาๆ ขาไม้สีนวล สีแปลกประหลาดสุดในห้องแล้ว มันสะดุดตาและเร้าใจบอกไม่ถูก รอจนพ่อไม่อยู่บ้าน เวลาแม่เผลอ มัวแต่เล่นเฟสบุ๊ค เหมียวตาก็สมใจได้ขึ้นไปนอน อู๊ว....สุขใดในเท่าเราได้นอนบนเก้าอี้แดง แล้วเหมียวตาก็ยึดเอาเก้าอี้แดงไว้เป็นที่ประจำ แม่ไม่เห็นว่าไร เช้า สาย บ่าย เย็น นอนมันอยู่ตรงนั้นแหล่ะ

ท่านอนสุดๆ ไปเลยบนเบาะสีม่วงโต๊ะอาหาร 

เวลาพ่อกลับบ้านมาเห็นขนเต็มเบาะก็เอ็ดแม่ว่าสปอล์ยแมวเกินไปแล้ว ปล่อยให้มานอนบนนี้ได้ยังไง
พ่อตะหากล่ะที่ชอบมาแย่งนั่งบนที่นอนของเหมียว
บ่อยครั้งที่เหมียวตาต้องไปยืนร้องประท้วงทวงสิทธิ์เก้าอี้แดง เพราะพ่อมานั่งดูทอทัศน์ซะก่อนแล้วเหมียวจะนอนตรงไหน ร้องๆๆๆๆ จนพ่อรำคาญยอมอุ้มขึ้นมานั่งตักด้วย แต่เหมียวตาไม่ยอมจะนอน จะนอน จะนอน ไม่ชอบเล้ยจริงๆ เวลาพ่ออยู่บ้าน เพราะว่าเก้าอี้แดงโดนยึด

ในที่สุดก็ได้นอนบนเก้าอี้แดง 

อุ๊ยแสบตา ใครปิดไฟให้ทีก๊าบ

แม่แก้ปัญหาให้ครับ 

หาผ้ามาปูเก้าอี้ไม่ให้ขนร่วงติดเบาะ 

กลัวพ่อบ่นอีก นอนสบายเลยครับ

มีฟามสุขเจงๆ

Continue Reading